Będąc na zakupach uśmiałam się z malucha, który próbował wytłumaczyć swojej (chyba) babci różnicę między komórką a tabletem. Jego zaangażowanie, zacięcie w tłumaczeniu było ogromne. Chcąc nie chcąc wysłuchałam całego "wykładu". I powiem szczerze -wiem o wiele więcej niż do tej pory. To kolejne pokolenie jest świetnie zorientowane w nowoczesnej technice. Kiedyś (ktoś bardzo mądry) stwierdził ,że kolejne przychodzące na świat pokolenia będą miały dłuższy kciuk od pozostałych palców. I pewnie tak będzie. Komórki i inne gadżety dla młodych nie mają żadnych tajemnic. Ale tajemnicą dla mnie pozostanie fakt, że nowe pokolenie nie umie trzech podstawowych słów : proszę, przepraszam, dziękuję. Dołożyłabym jeszcze jedno -dzień dobry.

Sama przekonałam się, że trudno jest od 7-10 latków wymagać szacunku i kultury. Blisko mnie mieszka rodzina z dziećmi. Przez 10 miesięcy próbowałam (w zastępstwie rodziców) nauczyć 9- latkę grzecznego mówienia "Dzień dobry". Chociaż różnią nas dwa pokolenia, pierwsza mówiłam powitanie. Młoda dama patrzyła na mnie z niedowierzaniem i ...... nie odpowiadała. Nie zrażona efektami kontynuowałam naukę. Po 10 miesiącach stwierdziłam, że moje pedagogiczne zapędy spełzły na niczym. No i przestałam. Zaliczyłam porażkę.

Moje pokolenie było uczone przez rodziców i nauczycieli grzecznego, z lekkim pochyleniem głowy mówienia powitania. Teraz – powiedzenie czegoś półgębkiem jest na porządku dziennym. To może wcale nie mówić? Po jakie licho druga strona ma się domyślać "co autor miał na myśli"?

Zbyt wiele wymagam? Może to i racja, ale dobre słowo i uśmiech mogą wiele zdziałać.

Bądźmy dla siebie uśmiechnięci, radośni a dzień będzie lepszy! Gnienieñska SM (ri)